Met je ogen knipperen

Bergen, bergen en nog eens bergen. Overal waar we kijken. De ene reus nog imposanter en kleurrijker dan de ander. Sommige met nauwelijks vegetatie, maar met prachtige rode, gele en groene schakeringen. Door de uitgestrektheid van de Drakensbergen verblijven we al dagen te midden van deze grote jongens. Zowel aan de kant van Zuid-Afrika als die van Lesotho. Ik knipper regelmatig met m’n ogen om me bewust te blijven van de schoonheid van dit gebied.

Helaas, we zien niet alles. Sommige pieken gaan in dichte nevelen gehuld, zoals die van de Cathedral Peak en het Amphitheatre. Na een regenachtige kampeernacht, wandelen we nu in een van de valleien van Drakensbergen. Langs de huisjes, zwaaiende kinderen en lachende moeders. Kippen scharrelen over het erf en jongens steken klei uit de grond. Ons uitzicht blijft groen en schitterend. Ergens in m’n rugzak vind ik nog ballonnen. Altijd een succes! Met veel plezier rennen de kinderen achter de roze speelbal aan.

We stappen weer de auto in en zigzaggen uren achter elkaar door het natuurlandschap. Kilometers ver. We steken de grens over van Lesotho. Weer een stempel erbij. Wat zal dit gebied ons bieden? In vergelijking met Zuid-Afrika is Lesotho armer, traditioneler maar ook vriendelijker. Kenmerkend was ons verblijf in Mountain View Hotel, niet ver van de grens vandaan. Een hotelresort met veel prikkeldraad en beveiliging. De naam van het verblijf komt zijn naam voor ons niet na. Vanaf ons terras kijken we namelijk uit op een blinde muur en vergeelde planten. Geen berg te zien. Maar daar ontmoeten we Prospect, een van de inspecterende bewakers in een iets te ruim zittend kostuum. Hij maakt veel goed. Ongevraagd vertoont hij zijn dans- en zangkunsten. Heel beheerst en met een grote lach op zijn gezicht.