Dwalen door Dar es Salaam

Met Addis Abeba als Afrikaanse hoofdstad nog vers in het geheugen, maak ik een wandeling door Dar es Salaam. Het is wel raar, het Afrikaanse stadsleven maakt niet eens zoveel indruk. Het is alsof ik weer terug ben. Kleine, stoffige winkeltjes, straatventers, verschoppelingen, bussen en taxi’s. Alles loopt door elkaar heen. Kapotte trottoirs, posters die de aankomende verkiezingen aankondigen en mooi geklede vrouwen. Mannen hangen wat rond, buigen zich over de laatste kranten of maken lol met elkaar. Arm en rijk. Indiërs en Afrikanen samen.

In een parkje bij de kerk vind ik schaduw en een uitrustpunt. Ik zit nog niet of een agent in kaki uniform ontfermt zich over mij. Hij is van de toeristenpolitie en informeert me over wat bezienswaardigheden: de vismarkt, het Nationaal museum en natuurlijk de kustlijn hier in Dar. De levendige vismarkt is zeker een aanrader, maak ik later mee. Niet alleen de bijzondere vangst, maar ook de op krukjes wachtende, veelkleurige vrouwen zijn een trekker voor het oog. Zoveel mensen, zoveel gezichten.

Moe maar voldaan besluit ik een tuk-tuk te nemen voor de laatste kilometers. Na de nodige onderhandeling, uit de jonge bestuurder Ibrahim al snel zijn liefde voor mij. ‘Aisha, I love you’. ‘That’s nice, thank you’ reageer ik achteloos. We brommen de drukke straten van de stad door. Inmiddels is ook een andere vrouw met prachtige henna-handen ingestapt. Dubbel ritje! Maar handig voor mij om via haar beter in het Engels Ibrahim de weg te kunnen wijzen. Het Engels blijkt voor Ibrahim bij het afscheid geen probleem, hij roept met een grote smile in het bijzijn van omstanders en de vrouw met henna-handen ‘Aisha, I want to kiss you!’ Nu durf ook ik brutaal te zijn: ‘OK, one kiss no money?’ De afloop laat zich raden.