Wandelen aan de voet van Mount Mulanje

Je zou het niet verwachten met alle berichten over de droogte in Afrika, maar hier in Zuid-Malawi is het frisgroen dat de boventoon voert. Mais dat volop groeit en de zoetgeurende ananassen en verse advocadoperen die op de markt worden verkocht. Ik begeef me aan de voet van Mount Mulanje, een berg van 3000 meter hoog. De regenbuien van de afgelopen weken hebben het landschap in een groene oase veranderd.

‘Het is maar goed dat je van tevoren niet hebt verteld hoe ver en steil onze route zou zijn,’ geef ik mijn gids Juma aan. We wandelen door de uitgestrekt theeplantages op weg naar de hoger gelegen Likhubula Forest Lodge. Fraaie uitzichten over de groene landerijen met de Mount Mulanje op de achtergrond. Het is een flinke wandeling. Het zweet gutst van mijn lichaam af en mijn cowboyhoed komt nu goed van pas. Juma moet wel lachen om mijn vermoeidheid. Hij heeft wel andere ervaringen, vooral met Israëlische toeristen.

‘Israeliërs zijn in staat om in 4 uur – in plaats van 6 uur - de top te halen,’ vertelt Juma, ‘ze zijn goed getrained, maar vooral ook wreed naar ons toe’. Ik ken de verhalen van de gefrustreerde Israëlische backpackers die net uit dienst zijn maar al te goed, maar vraag Juma om me zijn voorbeelden te geven. ‘Nou, eerst vragen ze hoeveel kilo een drager kan dragen en dan vullen ze hun rugzakken met stenen aan om het maximale gewicht te halen. En eenmaal op de top weigeren ze om in een hut te slapen. Weer terug in het dorp klagen ze over onze begeleiding en vragen om een geldteruggave’. Deze voorbeelden heb ik vaker op mijn reizen gehoord en meegemaakt, walgelijk hoe de spartaanse Israëlische diensttijd jonge mensen verandert in meedogenloze barbaren.

Wij gaan door op ons pad en genieten verder van de groene uitzichten en de Afrikaanse muziek en dans, zwembad en bar bij het eindpunt. De agressieve, onberekenbare apen krijsen in het omringende tropische regenwoud.