Bezoekje aan de Copperbelt

Koper is de delfstof waar Zambia in het verleden door floreerde. In het noorden van het land, tegen de grens van Congo aan, ligt een groot industrieel gebied met vele kopermijnen: de Copperbelt. Niet echt een toeristische trekpleister natuurlijk, maar voor mij wel een interessante plek om een completer beeld van Zambia te krijgen. Ik verblijf er 2 dagen. Wat bij het binnenrijden van de stad Ndola direct opvalt, zijn de grote reclameborden langs de weg. Ze zijn in feite leeg. De reclamemaker weet geen bedrijven te strikken voor het groots in beeld brengen van producten of diensten en prijkt daarom maar met zijn eigen naam.

De Copperbelt is op zijn retour. Veel mijnen en fabrieken zijn al gesloten vanwege de internationale concurrentiedruk. De grote armoede is duidelijk zichtbaar. Werkzoekenden slenteren sloffend op versleten sandalen doelloos over de grote fabrieksterreinen. Vandaag weer geen werk. De fabrieken die nog open zijn, kondigen op grote plakkaten aan dat er geen vacatures zijn. In de kranten en op het nieuws is veel ophef over de slechte economische situatie van het land. De waarde van de nationale geldeenheid Kwatcha duikelt naar beneden. De inflatie is op het moment groot en men vreest voor sociale wantoestanden. President Edgar Lungu maakt grote fouten. Hij geeft de Copperbelt-fabrieken de schuld van de slechte situatie, terwijl alleen hij betrokken is bij de onderhandeling van nieuwe investeerders. Als economische maatregel heeft hij eerder een verhoging van de gemiddelde salarissen ingezet, wat natuurlijk tot een nog hogere werkloosheid leidt. Vandaag staakten de buschauffeurs in Ndola vanwege het hoge maandelijkse belastingbedrag dat zij aan de overheid moeten betalen. Het ziet er niet goed uit voor Zambia.

In het Copperbelt-gebied bezoek ik een groot, luxe winkelcentrum. Veel dure winkels, robuuste terreinwagens en goed gevoede locals en expats. Maar ook hier valt de stroom uit en moeten we in het donker onze weg zien te vinden.