Ieks!

'Ieks! Wat is dit?' is mijn eerste reactie als ik de verzameling van zwarte, gekromde beestjes op een groot zeil zie liggen. De Zambiaanse koopvrouw - schuilend voor de zon onder een kleurrijke paraplu - lacht uitbundig als ze mijn afkeurende blik ziet. 'Efishima, good food' glimlacht ze naar me. 'Taste one!'

Het zijn gedroogde rupsen. Wel honderden in aantal. Een delicatesse hier in Zambia. Later kom ik ze op veel meer markten en verkooppunten tegen. Zambianen vinden ze heerlijk als smakelijke snack of hoofdgerecht. Heel voedingsrijk en puur uit de natuur. Op een andere plaats zie ik kinderen hoog in de bomen. Ze plukken de rupsen van de groene bladeren. Na 2 dagen droogtijd zijn de rupsen rijp om gegeten te worden.

'Ik eet geen insecten,' vertel ik de jongens die er nieuwsgierig bij komen staan. Ze lachen en liggen in een deuk als ik ze vraag of ze dan ook vliegen eten. 'Awe! (nee!)' is hun antwoord in koor. 'En de vlinders dan?' daag ik ze uit, 'doordat jullie rupsen eten, zijn er geen vlinders meer in Zambia ...'. Opnieuw glinsteren hun ogen van plezier. Stomme toerist. Proef dan gewoon hoe lekker ze zijn.

In mijn rugzak draag ik nu een bakje met vier rupsen mee. Zal er een moment komen dat ook ik van deze delicatesse zal genieten?