Vrouwenfeest

Oman mag dan wel een mannenbolwerk zijn, waar vrouwen en kinderen een zeldzaamheid zijn op straat, vrouwen hier kunnen wel feestvieren! Daar kwam ik achter toen ik aan de rand van de woestijn op een wit gebouwtje afstapte. De vele kinderen die me tegemoet kwamen, deden vermoeden dat het een school zou zijn. Alle meisjes schudden een voor een mijn hand en maakten een kusbeweging. Ik werd er wat onzeker van. Later bleek dat een neusbegroting - elkaar even de neus raken - hier de normaalste zaak van de wereld is. Goed om te weten!

'Welcome, welcome' spreekt een prachtig geklede jonge vrouw mij aan. Ze draagt een witte zijden jurk met rozenbloemmotief. Ook alle andere meisjes zijn op hun best gekleed. Onder de voorwaarde dat ik niet zal fotograferen, kan ik binnen het vrouwenfeest meemaken als inleiding op een huwelijkse ceremonie die die avond zou plaatsvinden. Nu is het no gde tijd om - vrouwen onder elkaar - te dansen, te kletsen en te eten met elkaar.

Een witte zaal met pilaren zit vol met feestelijk uitgedoste vrouwen en kinderen. Ook vrouwen met snavelmaskers zijn er bij. Iedereen heeft haar best gedaan om het gezicht met creme zo wit mogelijk te maken, het schoonheidsideaal hier in het Midden-Oosten. Aan het einde van het gangpad zit de bruid. Een zwaar opgemaakt gezicht, een zwarte velouren jurk met gouden stiksels en glimmende parels. Ze kijkt stoicijns voor zich uit, soms is haar gezicht door een zwarte sluier bedekt. Misschien is ze al moe van alle aandacht, luide muziek en hoge keelklanken die haar vriendinnen al dansend uitbrengen.

De enthousiaste zus va de bruid ontfermt zich over mij. Ze laat zien welke foto's zij al met haar dure Canon-camera heeft gemaakt en geeft precies aan waar ik moet gaan zitten. Ik laat het allemaal maar gebeuren en ben onder de indruk va de vrouwelijke levendigheid hier op het feest. Hoe zou hun leven er op ee doordeweekse dag uitzien?