Spelletjes spelen

Ethiopiërs houden van spelletjes spelen: (tafel)voetbal, pingpong, bingo, knikkeren, elastieken en biljarten. Maar ook tegen een bal schoppen die met een draad aan een paal is vastgebonden en een kansspel om frisdrank met het trekken van fleskroontjes. Vaak is er geen echte bal maar wordt er inventief naar een alternatief gezocht: een zakje zand bijvoorbeeld. Niks is eigenlijk meer heel, alles zit onder het stof maar het speelplezier is er niet minder om. Iedereen vindt het leuk als je meespeelt.

Zo gebruikte ik het spel om de aandacht op iets anders te vestigen. Tegen het vallen van de avond liepen twee kinderen met me op. Niet om me gezelschap te houden, maar wel om wat Birr (Ethiopische geldeenheid) van die faranji te krijgen. In mijn hotelkamer lag heel duidelijk een waarschuwing: geef niks aan bedelaars. Tegen de twee kinderen zei ik nog geïrriteerd ‘no’ en ‘baka’ (stop). Om dat laatste woord moesten de kinderen erg lachen. Vanaf dat moment speelden we het baka-spel op straat: stokstijf stilstaan als baka werd geroepen. Het bedelen was daarmee snel voorbij en het leidde tot veel enthousiaste reacties op straat.

Weer terug in Addis ontmoette ik Dewit, een jongen die zijn leeftijd niet wilde noemen maar ik schat hem zo 25 – 28 jaar in. Hij is met me meegegaan naar de grote mercato in de stad. Een enorme markt waar je gemakkelijk kunt verdwalen. Het schijnt de grootste van Afrika te zijn. Op de mercato kocht ik het spel Gieckllb: een houten plank met 14 kommetjes. Het bordspel was er, maar we hadden ook steentjes nodig. Dewit stond erop dat we allebei steentjes van de grond zouden rapen: 48 in totaal. Daarna was het spel gauw geleerd. Dan eens won hij, dan was ik de beste speler. ‘Waarom speel je het spel niet met bonen?’ vroeg ik Dewit. ‘Dat kan ook, maar met steentjes spelen is onze traditie’.