Geen leven zonder oorlog

‘Een Koerd wordt wakker, voert oorlog en gaat weer slapen,’ grijnst de Duitssprekende ober in Mardin met trots. ‘Dat is al honderden jaren zo en het zal niet veranderen. Voeren we geen oorlog tegen de Russen, dan wel tegen de Turken. Voeren we geen oorlog tegen de Turken, dan wel tegen de Iraniërs of binnenkort tegen de Syriërs’. De ober is er heilig van overtuigd dat ook Turkije in oorlog zal komen met de troepen van Assad. President Erdogan heeft het ook al uitgesproken dat de spanning zich in het gebied zal verplaatsen. Turkije kan er niet omheen.

‘Ik bang voor de oorlog? Nee, natuurlijk niet. Het hoort erbij en daar heb ik mijn wapens voor’. Een opgewonden, lachende blik straalt van zijn gezicht af. Er is geen spoortje angst van af te lezen. Hij ziet in dat hij me nog iets meer moet vertellen, wil ik zijn leven hier als Koerd beter kunnen begrijpen. ’Thuis heb ik vier wapens, verschillende soorten. Er is zelfs een Kalasjnikov bij. Elke familie hier heeft wapens in huis om zich te beschermen, dat weet iedereen. De politie gedoogt het: ook zij beseffen dat politie en burger elkaar nodig hebben in een nieuwe, gewelddadige oorlog’.

Vanuit de hooggelegen oude stad Mardin kijk je uit over de Syrische vlakte. Terwijl ik gisteren nog graag de toelichting geloofde dat dit een relatief rustig gebied is, waar ook aan de Syrische kant niet wordt gevochten, bekijk ik het gebied nu op een andere manier: ik zie de groene tanks al in de straten staan.