Culture clash?

Een paar straten verderop woont een aardige Marokkaanse familie: man, vrouw en 4 kinderen in de leeftijd van bijna 2 tot 10 jaar oud. Altijd even hartelijk, altijd even gastvrij. Ik kom nooit weg zonder thee te hebben gedronken en een overdosis aan koekjes mee te krijgen voor thuis. In het contact raken we elkaars culturele achtergronden: verschillen die soms hilarisch en soms ook wat beschamend zijn:

Naar school
Op een vrijdagavond vraag ik het oudste meisje van het gezin ‘Hoe was je schoolweek?’ Ze kijkt me vragend en wat achterdochtig aan. Maak ik een grap? ‘Hoezo schoolweek? Ik moet elke dag naar school. Op zaterdag en zondag ook nog 2 uur naar de Koranschool’. Ze laat me haar Arabische schrift zien en leest van rechts naar links een paar onuitspreekbare zinnen voor. Abracadabra voor mij, voor haar niks bijzonders en gewoon haar 2e taal.

Vragenvuur
Als we met elkaar van een grote couscousmaaltijd genieten, vuurt het zoontje van vier, de brutaalste van het gezin, zijn waarschijnlijk al lange tijd ingehouden vragen op mij af. ‘Heb je een man?’, ‘Waarom heb je geen man?’, ‘Heb je kinderen?’ Ik beantwoord zijn vragen zo kort en eerlijk mogelijk en kijk met een schuin oog naar zijn moeder. Zij grijpt pas in wanneer zijn oudere zus toelicht ‘Als je geen man hebt, dan kan je naar het ziekenhuis gaan voor een prik en dan krijg je een baby. Echt waar, hoor’. Nu worden de kinderen door hun moeder gecorrigeerd: naar het ziekenhuis gaan om een baby te krijgen is niet goed. Een vrouw kan ook kiezen om geen gezin te hebben.

Het contrast tussen haar en mijn leven is groot: zij trouwde met een veel oudere, traditionele man, ze is druk met haar huishouden en probeert na al 13 jaar in Nederland te hebben gewoond haar inburgeringsexamens alsnog te halen. Helaas, vandaag ontving ze het bericht dat ze haar 1e examen niet heeft gehaald. Ze is verdrietig, ze had er zo hard voor geleerd.

Dan is het bijna kerst. We wisselen kado’s uit. Terwijl ik bewust iets heb samengesteld dat halal is en niet naar het christelijke feest refereert, overhandigen de kinderen met trots hun gemaakte kerststukje. Fijne kerstdagen roepen ze mij na. Gelukkig Nieuwjaar antwoord ik op mijn beurt.