De plattegrond krijgt kleur

Onze bergschoenen knisperen over de kiezelpaden. Al kilometers liggen achter ons, nog meer in het vooruitzicht. De paden en hoogtelijnen van de kaart veranderen in een tastbaar beeld dat door foto’s en herinneringen wordt vastgelegd. De plattegrond krijgt kleur. Tijdens de wandeling ‘Weg der Schweiz’ die we lopen, krijgen we steeds weer een ander perspectief op het azuurblauwe Vierwoudstedenmeer.

De tocht begint en eindigt op een hoog punt waarvandaan het uitzicht spectaculair is. Twee flinke klims en dito afdelingen. Spieren en uithoudingsvermogen worden op de proef gesteld. De toeristische wandeltocht biedt mooie doorkijkjes, deels door het landschap en deels door kunstwerken die de route sieren.

Het verhaal achter der Weg der Schweiz is de moeite waard. Ter ere van het 700 bestaan van Zwitserland is het idee gerealiseerd om de 26 kantons van Zwitserland – zeg maar de provincies – in beeld te brengen. Het pad van 35 kilometer is afhankelijk van het aantal bewoners per kanton opgedeeld: voor elke bewoner 5 mm. Grote stenen attenderen de wandelaar op een overgang naar een nieuw kanton.

De wandeling laat ook een contrast zien: de spanning tussen het ecologische en economische belang. De natuurervaring ging helaas niet zonder verkeersgeraas en asfaltwegen. Daar waar Der Weg der Schweiz vlak langs de drukke snelweg de Gottharttunnel passeert, zijn drie kleine zandbanken opgespoten. De Zwitser presenteert ze graag als die Inseln en vogelbroedreservaat. Mooie wandelpaden, informatieve borden en barbequeplekken lokken de lokale recreanten en buitenlandse toeristen naar dit uiterste punt van het Vierwoudstedenmeer. Een dubbel gevoel, aangezien achter ons de familie-auto’s passeren op weg naar een meer rustiger gebied van Zwitserland.