Down- en Uphill

Mijn voorbedachte idee komt uit: ik rij op zondagochtendvroeg op de fiets door Stockholm! Het geeft me een kick. De straten zijn nog verlaten, de wegen gaan nog down-hill de Vasagatan af. Ik volg mijn richtinggevoel en fiets langs het water. Langs de imposante gebouwen van het koninklijk paleis. Stockholm oogt rustig en gemoedelijk.

'Maar iedereen is ook op vakantie,' legt een oudere dame waarmee ik koekjes deel, me later uit. Ze vertelt me dat ze vroeger op school een 10++ had gekregen voor een werkstuk over Holland. Ze lacht, later heeft ze nooit mij zo'n hoog cijfer gehaald. Dan - bij haar herinneringen aan de Nederlandse waternoodsramp - biggelen de tranen over haar wangen. Al wrijvend poogt ze haar emoties terug te dringen, maar de pijn is haar te groot.

Even later wijst ze me de weg hoe ik vanaf het eiland Djurgarden m'n weg kan vervolgen. Haar kennis van de omgeving levert me een aangename dag op: fietsend door parken, langs de oever van de Djurärdsbrumsviken, een ver uitzicht vanaf de 155 meter hoge TV-toren Kaknästornet en een boottrip naar het schattige eiland Fjäderholmarna.

Er rest mij nu nog een ding: uphill de Vasagatan opfietsen. Voor een echt Nederlandse meid geen bezwaar!