Valse start

Waar ik eerst nog onbevangen een berichtje vanuit Schiphol begon met teksten als 'Zwanen in de sneeuw', 'uitgestrekte vleugels' en 'klaarmaken voor een nieuwe vlucht' heeft nu een hele andere verhaallijn gekregen.

Boosdoener was een 2 uur durende sneeuwbui die juist even na boardingtime begon. De vlokken werden groter, de wind nam toe en heel Schiphol werd bedekt met een verse laag sneeuw. Reden voor de verkeersleiding om al het vliegverkeer te staken. Daar zat ik dan, temidden van mijn Surinaamse medereizigers op stoel 12E. Iedereen was eigenlijk heel gelaten. Men bladerde nog eens door de krant of hield - net als ik - familie en vrienden thuis op de hoogte van deze valse start. De Surinaamse zon wacht wel.

Toen enkele uren later het vertrek werd aangekondigd, scheelde het niet veel of er werd luid geapplaudiseerd (een fenomeen dat bij mij hoog in de vliegfrustratie staat). Het geluksgevoel duurde maar even, want vlak voor de start kwam de piloot een klein technisch mankement aan het licht. Een draai naar links en van de startbaan weer af. Wij reizigers bleven in het ongewisse. Het tumult nam toe toen de gezagsvoerder meldde dat het technisch mankement wel opgelost was, maar dat met één beschikbare baan op Schiphol (voor zowel landen als vertrek) het niet zeker was hoe lang de nieuwe wachtrij zou duren. Een tweede complicatie was de Arbeidstijdenwet voor het personeel: de cabin-crew (mooi woord!) dreigde ook haar max te overschrijden. Het was nu een boe-geroep dat de overhand kreeg.

Dit laatste maakte mogelijk indruk .. de gezagsvoerder deed nog iets harder bij de verkeersleiding zijn best om voor te kruipen. Nog geen half uur later kwam de reusachtige KLM-zwaan met haar wielen van Nederlandse bodem. Met uitgestrekte vleugels vlogen we al snel boven de wolken. Daar scheen de zon en de 4 uur vertraging was al snel vergeten.