Potihill

Sommige plaatsen op aarde zijn zo bijzonder dat het moeite kost om afscheid van te nemen. Je beseft dat je een bouwwerk of vergezicht voor de enige en laatste keer in je leven hebt gezien. Dit gevoel overkwam me bij Potihill.

Potihill is een groot, rond en hoog gesteente midden in de jungle. Als een soort kleine Ayers Rock steekt het oude vulkanische gesteente uit boven het landschap. Boven op de berg heeft de hitte vrij spel. De klim omhoog is intensief. Mijn conditie laat me regelmatig in de steek. Maar op de top aangekomen is het uitzicht geweldig.

Je kijkt hoog boven het tropische oerwoud uit met in de verte de heilige berg Kasikasima. Meer dan in het vliegtuigje realiseer ik me hoe groot dit uitgestrekte junglegebied is. Er is tot nu toe geen weg die het gebied doorkruist. Alles gebeurt per vliegtuig of per koriaal.

We eten een voorgeschilde sinaasappel en maken ons weer op voor de weg terug. Een weg die via een kronkelpad en klauterend over omgevallen boomstammen naar de Tapanahony Rivier loopt. Onderweg wijzen gidsen ons nog op enkele vogels en bijzonderheden van het bos. Regelmatig komt een grote blauwe vlinder nieuwsgierig kijken.

Bezweet en moe van de lange tocht komen we weer bij de boot aan. De herinnering aan Potihill blijft.