Feestelijke visumervaringen

Zelfs een reis naar een oud-Nederlandse kolonie begint met het aanvragen van een visum. Wat voor de een een tijdverslindende bezigheid is, zie ik als een eerste ontmoeting met mijn toekomstige land van bestemming. De wachttijd en de procedures kunnen mij niet lang genoeg zijn. Alle gelegenheid om te ervaren, te aanschouwen en me te verbazen. Zo ook bij de Surinaamse ambassade in een woonwijk in Amsterdam-Zuid.

Dat heb ik geweten. Goed voorbereid met paspoort, pasfoto en de nodige ingevulde formulieren, viel mijn blik op een klein pamflet. Aan het hekwerk hing de tekst 'Divali, feestdag gesloten'. Vooral het laatste woord bracht mij in verwarring. Tegelijkertijd zag ik mensen de ambassade in- en uitlopen. Ik grinnikte en liep wat onzeker naar binnen. Een donkere kelderruimte met 3 loketten, een kleine wachtruimte en enkele bezoekers. Geen lange wachtrijen zoals ik me had voorgesteld. En ook de ambassademedewerker strookte niet met het beeld dat ik van de Surinaamse ambassade had ontwikkeld.

Ik werd al gauw met nieuwe informatie gevoed: Divali is het Hindoestaanse lichtjesfeest, waarin wordt gevierd dat het goede het kwade overwint. Als officiele feestdag in Suriname draait de ambassade een 'zondagsdienst'. Alleen via een spoedprocedure (lees: 25 euro extra betaling) verzorgt de goedlachse ambtenaar voor een mooi plaatje in je paspoort. Ik koos ervoor niet in de weerstand te schieten, maar de situatie te nemen zoals die is. Zo goed mogelijk probeerde ik de wachttijd met interessante observaties te benutten. Helaas ... ik werd al snel geholpen.