Stukje fietsen - stukje varen

Vandaag was het de dag van een stukje fietsen - stukje varen - stukje fietsen - stukje varen. Bert was vrij en ging met me mee. Een afwisselende tocht die uiteindelijk eindigde op de gerestaureerde plantage Frederikshaven. Even gevarieerd was het weer vanmiddag: een brandende zon, fikse regenbuien en bewolking die een lekkere koelte gaf.

Zo op het eerste oog een relaxed fietstochtje door de buitengebieden van Paramaribo. Helaas had dit tochtje voor mij ook een andere kant. Ik heb namelijk acht keer mijn angst moeten overwinnen. Mijn angst om van een hellende steiger - vaak verrot en glibberig - in het instabiele bootje te stappen en omgekeerd. Voor mij een bijzonder stressvolle gebeurtenis. Bang om het evenwicht te verliezen, bang om te vallen, bang in het water te raken. Mijn weinig soepele lichaamshouding werkt hier bovendien niet aan mee. Laat staan mijn 'dikke poten'.

Ongeschonden stapte ik met m'n bemodderde teva-sandalen van het laatste bootje weer veilig op de kade. Bert balanceerde nog behendig met fiets en al tussen boot en steiger. Gelukkig hoefden we de laatste 5 km alleen nog maar te fietsen. De opspattende modder van voorbijrazende auto's namen we voor lief. Het was een mooie dag!