Backpackersbijbel

Eén van de vragen die ik had voordat KLM mij naar de overkant vloog, was 'Waarom heeft Suriname geen Lonely Planet: de wereldwijde backpackersbijbel?' Een gevoelig punt voor mij omdat deze trip mijn LP-reeks in mijn boekenkast tot nu toe niet heeft mogen uitbreiden. Het antwoord op de waarom-vraag begint mij langzaam te dagen.

Suriname is Paramaribo plus heel veel jungle. Ga je naar de jungle, dan is een lokale (menselijke) gids een vereiste. Een Lonely Planet Suriname zou maar uit een beperkt aantal pagina's bestaan, vooral verwijzend naar de verschillende touroperators hier in de hoofdstad.

Toch bevangt mij hier bij cafe/restaurant 'Zus&Zo' een echt backpackersgevoel. Jonge mensen, verschillende talen, olielampjes op de picknicktafels en een Westers georienteerde menukaart. Muurschilderingen, kerstverlichting en vlotte obers. Het zou zo het backpackersoord in Olympos (zie 'Back to Cappadocia') kunnen zijn. Helaas zijn dit soort hotspots in Paramaribo schaars, waardoor de Lonely Planet zich beperkt tot het opnemen van een hoofdstuk over Suriname in de uitgave van Zuid-Amerika.

Vanzelfsprekend ontwikkelt zich bij mij het plan 'Wat er niet is, kan er nog komen'. Evensnel wijzigen mijn plannen en wacht ik reactief af op het moment dat ik mijn boekenkast met een blauw LP-boekje Suriname mag verrijken.