Het ondoordringbare regenwoud

Regenwoud is wat overheerst in Costa Rica, zo dichtbegroeid en aaneengestrekt. Binnen daar gebeurt het, daar sluipt, kruipt en vliegt het dierenleven zich af. De mooiste vlinders, slangen, spinnen, vogels en aapachtigen. Het blijkt alleen wat lastig om een goede toegangspoort te vinden.

In Corcovado was er zondag geen gids te regelen. Een eigen initiatief om naar het 30 km landinwaartse rangerstation te rijden, liep op niks uit. De kuilen op het wegdek waren te diep. Ik schatte zo in dat de peogeot de waterplassen niet zou overleven. Helaas was mijn geduld ook niet al te groot en reed ik het fantastische natuurlandschap weer uit. Wat stom! Een dag wachten had me vast wel een ingang gegeven.

Nu bij de kustplaats Manuel Antonio, het meest bezochte en toeristische Nationaal Park van Costa Rica. Sorry, on mondays we are closed. IEKS. Hoe kan een National Park nou dicht zijn. Hebben de apen soms een verplichte vrije dag? De laatste optie: ik rijd naar de Rainmaker Office een stuk verderop, een afgelegen park met hangbruggen en mooie uitzichten. Zou het regenwoud zich hier voor me openen. Nee, helaas, ook deze poging strandde. De Rainmaker deed zijn naam eer aan. Dikke wolken, veel regen. Maar snel weer terug naar de kust. Daar wacht ik nu rustig af tot het mijn beurt is. Morgen om 7.30 uur opent NP Manuel Antonio haar deuren.