Aan het strand in Cahuita

De grote witte golven dempen het geschreeuw en de enthousiaste kreten. Het zweet druipt van de gespierde lichamen af. Voeten komen maar moeilijk los van het mulle zand. De vertraging maakt het spel nog inspannender. De harde bal wordt met veel kracht de hemel ingeslagen.

Beachvolleyballen in Cahuita aan de Caribische zee, vlak voor de Panamese grens. Ook ik doe een poging om de met zandkorrels beplakte bal over het net te krijgen. Het is hard ploeteren. Een oudere man uit het dorp sluit aan. Kans voor mij om vermoeid aan de zijkant neer te ploffen en het spel verder als toeschouwer te bekijken.

Cahuita, een heerlijk relaxed dorp, waar ik nu weer volledig als backpacker ben neergestreken. De auto is weer ingeleverd, de inhoud van mijn rugzak aangepast en het uitzoeken van de bustijden staat weer op nummer 1. Het strandleven is hier relaxed en minder door toeristen gekoloniseerd dan het verderop gelegen plaatsje Puerto Viego.

De oude man die mij tijdens het volleybalspel verving, spreek ik later weer. Hij heeft een verfkwast in de hand en blijkt de plaatselijke schilder te zijn. Hij vraagt: wanneer kom je weer?