Verdwalen en scooteren

Pigeon valley, Rose valley, honey valley .. de Turken hebben prachtige namen bedacht voor hun afwisselende landschappen. Vandaag heb ik er een aantal bezocht en me echt verwonderd over de blijvende schoonheid van Cappadocie. Zo afwisselend, verrassend en sprookjesachtig.

Ondanks dat het toerisme een hoge vlucht heeft genomen, is er nog veel authentiek gebleven in deze regio. Zoals de restaurants met lage ronde tafels en kussen om in weg te zakken, de appelthee die je regelmatig krijgt aangeboden en de onduidelijke bewegwijziging op wandelpaden. Zo lukte het mij vanmorgen niet het juiste pad naar een hoger gelegen dorpje Uchisar te vinden. Verschillende zijwegen liepen op niks uit. Onder het mom van 'niet de eindbestemming maar de weg ernaartoe geeft de reiziger plezier' heb ik volop van deze ochtendwandeling genoten. De geërodeerde bergpieken (ook wel schoorstenen, fallussen, groot uitgevallen champignons genoemd) blijven je aandacht trekken. Duiventillen, fresco's, kleine kerkjes en grotwoningen zijn er te bewonderen.

In de middag koos is voor een sneller vervoermiddel: de scooter! Na een spoedcursus scoooter rijden van een overbezorgde (of flirtende) verhuurder, stuurde ik het ronkende beest de straatweg op. Een eenvoudig kaartje van de omgeving wees me de weg langs een paar bijzondere highlights in Cappadocië. Meerdere keren zette ik de scooter aan de kant van de weg om al lopend met fotocamera in de hand de uitzichten en ervaringen vast te leggen.

Moe, koud, maar zeer voldaan (en ongedeerd) reed ik aan het einde van de middag Goreme weer binnen. Ook de scooterverhuurder was zichtbaar opgelucht ....