Onvergetelijke treinsafari

De Kilimanjaro is de hoge berg, een lekker biertje maar ook een hele langzame trein hier in Tanzania. Je weet nooit wanneer je aankomt, maar de tocht van 1860 km van Dar es Salaam naar midden-Zambia zal in ieder geval 2 hele dagen en 2 nachten duren. Reizigers die wat geld kunnen neerleggen, betalen een slaapcabine met beddengoed en restaurant- en cateringservice. Uitkijkend over de savannen, beboste heuvels en dorpjes met zwaaiende kinderen eet je je ontbijtje. De Kilimanjaro trein doorkruist Nationale Parken waar ook wild te zien zou moeten zijn. Mijn persoonlijke big-five verzameling blijft tijdens deze reis steken bij slechts een konijn.

Deze trip met de TAZARA-trein klinkt te mooi om waar te zijn. En dat is het eigenlijk ook. Het is een belevenis in alle opzichten. En zeker niet geschikt voor de op luxe georiënteerde reiziger. De trein is oud, heel oud. Met investeringsgeld van de Chinezen, die hun economische kansen als echte Catan-spelers spreiden over belangrijke delfstoffen in heel de wereld, is de TAZARA-trein in de jaren 70 aangelegd. Een enorm project dat in het Swahili ook wel de naam Great Uhuru (vrijheid) Railway heeft. Mogelijk dat de wagons van nu nog dateren van deze tijd. Alles is eigenlijk vies en vraagt om een opknapbeurt. Ook de schokkende bewegingen en het harde, denderende geluid maken de reis minder comfortabel. Je kan elkaar nauwelijks verstaan. Het rijdend gebruik maken van de sta-w.c. is een beproeving!

Uiteindelijk doet de trein er 52 uur over: 12 uur meer dan het oorspronkelijke schema. Een tijd waarin er veel in de trein gebeurt. In de 3e klas wordt een baby geboren, een meisje uit Hongkong krijgt geen visum om Zambia in te reizen en een Engels duo uit hun frustratie over de vertraging op een niet-Afrikaanse manier. Priscilla (mijn Zambiaanse cabinegenoot) en ik kletsen veel met elkaar, houden elke namiddag een stilte-disco en fantaseren over nieuwe reisbestemmingen. Ze leert me wat woordjes Bemba, vertelt over haar land, tradities en haar leven. Ik laat haar zien hoe je een bananenschil als schoenenpoets gebruikt en introduceer bij haar de Lonely Planet die ze vervolgens uren achter elkaar leest. Ik weet zeker dat ik deze vermoeiende, maar boeiende treinsafari niet snel zal vergeten.