Het échte werk

Het veldwerk is voorbij, het toetsenbord moet nu het échte werk leveren. De vier dagen Zwitserland zijn voorbij gevlogen en een overvolle mailbox gaf in Nederland weer een paar dagen meer dan voldoende afleiding. Een tas vol brochures, een volgesproken dictafoon en de blijvende fotoherinneringen gaven mij niet echt inspiratie om een start te maken met het beloofde artikel voor Roots.

Een lanceringsborrel van het nieuwe tijdschrift bood uitkomst. Je collega’s op afstand om tips en ideeën vragen. Dat werkt! Doorgewinterde journalisten en redacteuren interviewen naar hun werk. Helaas mijn zogenaamde diepte-interview technieken gaan hier niet op: je krijgt de bal keihard teruggekaatst. ‘Hoe zou jij het zelf aanpakken?’ is de geroutineerde wedervraag. Ik lach en antwoord ‘Gewoon beginnen?’ Laat ik mijn onzekerheid maar overboord zetten en mijn eigen stijl toepassen.

Het is een prachtige zondag om kastanjes te rapen en van de lage herfstzon te genieten. Ik ploeter binnenshuis. Ter inspiratie op de achtergrond gaf Hans mij al een vervroegd verjaardagskado: de CD van Racoon. En zittend op mijn bankje voor mijn huis complimenteert buurtgenoot Johan me met de eerste concepttekst, misschien meer ingegeven door zijn liefde voor de Zwitserse natuur dan voor de kracht van het artikel. Ik ga stug door en in de middag is het zover: de 1385 woorden tellende tekst is af. Een populair artikel dat de verschillende facetten van der Weg der Schweiz naar waarheid raakt. Ik hang tevreden achterover: I did it!